Nog een weekendje de losse teugel en dan begin ik er aan, momenteel lukt de combinatie werk - trainen niet zo goed. Maar de omschakeling in het hoofd is al gemaakt. Of het het OLC wordt dit jaar of een marathon dat weet ik nog niet, het hangt een beetje van mijn prestaties in het begin van het jaar af. Als ik een marathon loop dan zal het in Torhout zijn en enkel als ik zeker van ben dat ik rond de 2h45 kan uitkomen. De eerstvolgende wedstrijd is de 5km in Lombardsijde. Ik hoop me daar nog eens echt pijn te kunnen doen.
En de feesten dan?
Na ongeveer 15 keer oud, nieuw en mijn verjaardag "zwaar" gevierd te hebben, ben ik tot de conclusie gekomen dat, als je moet drinken en vreten tegen de sterren op om een feestje geslaagd te noemen je wel degelijk met een probleem zit. Dus ik zal het sober houden dit jaar.
Na 2 jaar hard trainen kan ik eindelijk eens een wedstrijd op mijn naam schrijven. De 9km Eindejaarsloop in Bredene 2008 is mine !
Verslag
Vrijdagavond had ik 2x 500m gelopen in wat ik beschouwde als een haalbaar 10km tempo die ik de volgende dag zou aankunnen, ik had 2x 1min43 gelopen dus ik zou wel onder de 3'30 de kilometer kunnen lopen wat me toch een kansje gaf.
Aan de start verwachte ik dat de concurrentie voornamelijk van Jeroen Swinnen en Patrick Devos ging komen. Maar ...
De meeste "last" kwam eigenlijk van 12km lopers, een zeer sterke Kenneth Vanduyfhuys en Bart Bleyaert waren een stuk beter in vorm dan ik, na een 3tal km was het jojo time voor mij. Toen kwam Bart's veter los en verloor hij bij het her-strikken ervan 400m. Mij pakte hij voor de splitsing tussen de 9 en de 12 terug maar Kenneth, nee die haalde hij niet meer terug.
Na de splitsing was het voor mij vreemd, niemand meer voor me en achter me was er nix te zien, de straten waren leeg . (na een tijdje dacht ik "hee, dit is net training!" ) Kortom de juichende massa's die uit de bol gaan voor mijn Blijde Intrede - da's nog niet voor vandaag of morgen ;-)
Een boeket witte bloemen en een kopie van de heilige graal waren mijn deel maar daarvoor doe ik het niet, de leuke sms'jes en reacties van mijn vrienden zijn duizend maal meer waard dan enkele euro's ! Merci daarvoor !
Omdat het al laat en donker was besloot ik vanavond te lopen rond de wielerpiste. Dit was duidelijk niet de beste keuze, want veel mensen laten daar hun hond/wild beest uit.
De eerste hond die naar me toeliep was nog een brave, maar de volgende 2 hoho! 2 kleine Pekineesjes, ze lopen recht op me af -kefkef- ik sta onmiddellijk stil omdat ik niet wil struikelen, eentje loopt me dicht voorbij en ineens TsJak! een hap in mijn kuit.
Het is nu niet dat ik voor een amputatie moet vrezen maar toch,
gemene rothond, waarvoor was dat nu nodig? En baasjes, als je hond zich echt niet kan gedragen, hou hem dan aan de lijn, of laat hem opvoeden.
Na een midweekje Praag waar ik enkel wat geslenterd en rondgehangen heb, ben ik terug klaar om de conditie aan te scherpen. Het easy going leventje in het levenslustige Praag was gelukkig veel te kort om fysieke sporen -aan de buikzone, ik ben 31, dan durft het snel gaan ;-0 - na te laten.
Programma
De eindejaarsloop in Bredene valt midden in een zware trainingsperiode dus ik verwacht niet dat ik daar potjes zal breken, misschien dat ik er zelfs slechts de 9km zal lopen.
Lombardsijde, begin 2009, zou toch al een indicatie moeten geven of ik erin slaag een volgende stap kan zetten of dat ik op een plateau zit !
Met het (loop)verlof van volgende week in het achterhoofd, wat losse berichtjes :-)
Waar mannen mietjes van worden
Ben je een groot liefhebber van munt(thee) ? Wel, als je goed wil presteren (op velerlei vlakken) zul je beter je liefde voor munt beter wat temperen, munt verlaagt namelijk de natuurlijke testosteronspiegel en vermindert de aanmaak van ontgiftende enzymen in de cellen. Testosteron is een hormoon die ondermeer verantwoordelijk is voor de spiergroei en libido.
Het artikel over de nare bijwerkingen van muntthee vind je hier.
Egocrusher
Op de voortreffelijke blog Japan Running News staat een verslagje over een halve marathon die maar liefst 412!!! deelnemers finishten onder de 70 minuten. Hoeveel mensen kent u die in staat zijn onder 1h10 te lopen op de halve ?
Hoe ziet de volgende generatie dopingproducten eruit ? En moeten we de "oude" producten al afschrijven?
Myostantin
Myostantin is een eiwit die dat de spiergroei bij mens en dier beperkt. Dopingfilosofie: Indien wetenschappers slagen het gen dat verantwoordelijk is voor de aanmaak van Myostantin uit te schakelen of te blokkeren zou een atleet een veel hogere spieraangroei kunnen hebben - een soort constante supercompentatie. Waar staan ze? Er zijn al succesvolle experimenten geweest bij muizen en honden, bij mensen is het nog niet -officieel- uitgeprobeerd. Het product heeft wel al immuunreactie uitgelokt, dus best wel gevaarlijk. Detectie: Er is momenteel geen manier om het product op te sporen, wel is er hoop om de "vervoerder" (gendoping maakt meestal gebruik van een onschuldig virus als transporteur om het product op de juiste plaats af te leveren.) te kunnen traceren.
IGF -1
Wat? Een natuurlijk eiwit dat de spiergroei bevordert en de spierschade beperkt. Het komt natuurlijk voor in mensen, maar met het ouder worden neemt het natuurlijke niveau van IGF-1 af.
Dopingfilosofie : Sneller herstel= meer trainen = meer supercompensatie= betere resultaten.
Waar staan ze? Nog geen duidelijke testresultaten bij mensen, het product moet rechtstreeks in de spier gespoten worden, want het is geweten dat het problemen kan veroorzaken in allerlei weefsels als het in de bloedbaan gespoten word. Detectie Enkel via een spierbiopsie.
EPO: thenext generation
EPO kennen we allemaal aangezien er geen grote wielerronde voorbij schijnt te gaan zonder dat we het woord EPO horen. EPO zorgt voor een hogere aanmaak van rode bloedcellen zodat de spieren een hogere toevoer van zuurstof krijgen. Gen EPO zou zorgen dat je een permanente hogere aanmaak van rode bloedcellen hebt. Waar staan ze? Onderzoek op apen toont aan dat er nog veel werk aan de winkel is, bij sommige apen werden gevaarlijk hoge concentraties van rode bloedcellen in het bloed waargenomen. Soms waren er ook immuunreacties. Detectie: Product zal waarschijnlijk wel gedetecteerd kunnen worden.
Designer- anabole steroïden
wat is het?Anabole Steroïden zijn een soort hormonen die verwant zijn met het hormoon testosteron. Ze bevorderen de celgroei , voornamelijk in spieren.
Hoewel anabole steroïden echt wel "old school" jaren '80 lijken zijn er aanwijzingen dat het gebruik ervan allesbehalve verdwenen is. Zie bijvoorbeeld hetBALCOschandaal. Waar staan ze? Een chemicus die een beetje getalenteerd is kan met relatief eenvoudige middelen een zeer krachtig anabool steroïde maken die op geen enkele dopinglijst staat. Detectie: Nauwelijks mogelijk, er zijn gewoon te veel mogelijk combinaties.
Conclusie
Een dopingvrij (top)sport is een illusie. Geld, roem, ijdelheid en druk om steeds superprestaties te leveren zullen steeds mensen verleiden om een kortere weg te nemen naar een anders waarschijnlijk onbereikbare top.
Bovendien is het al bij al een verantwoord risico voor een topsporter, wie kritisch durft kijken naar ik zeg maar wat, een hele reeks wielerlegendes, kun je zien dat er toch een aantal van de allergrootsten besmeurd zijn door doping. Toch zie je velen van hen na een bepaalde periode terug keren als commentator, analist of promotor van de sport. Iets wat bij mij toch serieus wat ethische vragen oproept.
Wat we echter niet mogen vergeten, de nieuwste generatie producten zijn medicijnen die mensenlevens zullen redden of terug op een leefbaar niveau brengen, enkel het (mis)gebruik door een groep superfitte en hooggetalenteerde sporters maakt dat namen zoals EPO eerder geassocieerd word met doping dan als een medicijn voor anemie.
was het niet goed. 3des, een eind na een sterke Steven Broucke en een vermoeide Dominique Verbeke -1h15min20s op de halve marathon in Aalter, vier dagen geleden-. Proficiat kerels !
De Amerikaanse legende Steve Prefontaine hield het 18 rondes vol. Alberto Salazar liep er ooit 16. En een goede clubloper kan het normaal gezien 5 à 6 rondes vol houden.
Over wat heb ik het ? Wel, we hebben het over een piste workout die uitblinkt in zijn eenvoud:
Loop 200meter in 40secondes
Loop 200meter in 30secondes
Loop 200meter in 40secondes
Loop 200meter in 30secondes
Herhaal dit patroon tot je de opgegeven tijden niet meer haalt.
Ik zou normaal niet over een dergelijke wrede workout schrijven mocht het "onaantastbare" gewaande record van Prefontaine een tijd geleden niet gebroken zijn door Salazars' Protegé Galen Rupp . Galen hield het maar liefst 24 rondes vol! Ik denk indien ze er in slagen Rupp blessurevrij te houden we nog wel van hem zullen horen langs hier. Na 10 relatief magere jaren lijkt het Amerikaans afstandslopen weer in de lift te zitten. Je hebt in deze generatie Ryan Hall (marathon), Kara Goucher (marathon), Galen Rupp (XC), German Fernandez (XC) en nog een pak andere getalenteerde lopers. Het is een bewijs dat een gericht profesioneel sportbeleid en een beetje sponsoring toch zijn vruchten kan afwerpen, iets waar we hier nog mijlenver vandaan staan.
Soms ... soms zou je echt kwaad kunnen worden ! Hadden de voetballers op de Schorre er niet beter op gevonden om hun doel op de binnenbaan van de looppiste te zetten ! Alsof er geen andere plaats was.
Maar goed, het is Allerheiligen vandaag, een beetje onthechtheid is vandaag wel wenselijk.
Sedert een weekje ben ik bezig de intensiteit aan het opvoeren van mijn trainingen met in het achterhoofd op 15 november een degelijke prestatie neer te zetten in Gistel. Het schema die ik momenteel loop komt neer op het volgende:
Maandag (rustdag) : Zwemmen 3km.
dinsdag : interval/heuvels : nadruk op snelheid/explosiviteit.
woensdag: lange duurloop (rustig tempo met aantal korte spurtjes)
donderdag: rustig loopje voor 't werk/ zwempartijtje met vrienden in de avond.
Vrijdag: rustig loopje voor het werk/ rust of rustig loopje na 't werk
Zaterdag: Interval/piste nadruk op kracht&uithouding.
Zondag: langste duurloop - 2uur rustig lopen.
Dit is voor mij zo het maximum haalbare qua training, gecombineerd met werken en een minimaal sociaal leven (waar ik bovendien grandioos in faal, sorry familie, vrienden& kennissen ).
Toch denk ik eraan om met Crashtraining te beginnen, hetgeen ik er over gelezen heb klinkt veelbelovend en voor een expirimentje ben ik altijd te vinden! Het principe van crashtraining is erg simpel, maak van een zware training(speriode) een krankzinnige training(speriode). Uiteraard beperk je die periode (begin bijvoorbeeld met een weekendje) en geef je je lichaam de dagen nadien (minstens 3 a 5 dagen) tijd om te herstellen, in die dagen wordt er erg licht getraind.
Het zit me niet mee vandaag, deze morgen was het ijskoud, als motorrijder (Yamaha Fazer 600, nen blauwe, voor de geïnteresseerden ;-) ) is dat echt pijnlijk aan je handen.
Aangekomen op het werk was het eerste kwartier gereserveerd om te ontdooien. Na acht uur louterende arbeid (nou ja) dan zo snel mogelijk naar huis in de hoop toch nog wat zonlicht mee te pikken tijdens mijn 2de langste loop (90min). Helaas ! Eenmaal vertrokken was het licht al zo goed als verdwenen en liep ik met een aantal andere moedige zielen in een volslagen koude duisternis, mijn energiereserve zakte pijlsnel naar ongekende dieptes en na 5km kapte ik ermee met in mijn achterhoofd de gedachte :
Train - don't strain.
Morgenochtend voor het werk een nieuwe poging.
----------------
Now playing: Grauzone - Eisbärvia FoxyTunes
Het internet is soms een prachtig ding, wanneer ik in de put zit en denk: "ik ben te oud om echt snel te zijn" surf ik wat en soms struikel ik op fantastische mensen die spotten met leeftijd en schitterende prestaties neerzetten ondanks het feit dat hun beste dagen al vele decennia achter de rug zijn .
Ed Whitlock
Ed Whitlock bijvoorbeeld liep op 69jarige leeftijd een marathon in een tijd van 2h52min47s. Vijf jaar later liep hij een marathon in 2h58min40s. Dat zijn tijden waar veel mensen die een stuk of 3decenia jonger zijn van watertanden! In het voorjaar 2007 liep Ed in Rotterdam op 76jarige leeftijd 3h04min54s.
Tor Aanensen
Het verhaal van de Noor Tor Aanensen vond ik op de site van Stephen Seiler. Tor was in 1995 een aerobe loopmachine van 60kg met een (loop)VO2max van 67 ml/min/kg en een lactaat drempel die bereikt werd op 85% van zijn VO2max. In '95 liep Tor op 56jarige leeftijd de10kilometer in een tijd van 32min40sec, een tijd waar ik momenteel enkel van kan dromen!
Het verhaal van Tor vind ik extra facinerend omdat toen hij begon hij geen bijzonder talent vertoonde zijn eerste wedstrijd -na 6 jaar rustig trainen- was een 15km (crosscountry) in een onopvallende 67min goed voor een 10de plaats in zijn leeftijdsgroep (35-42jaar). Daarna begon hij de zaken serieuzer aan te pakken en 8jaar later op 44jarige leeftijd liep hij een pr op de 5k : 15min12sec.
Als deze mensen, ondanks, hun leeftijd zulke dingen kunnen laten zien, waarom zouden wij die zoveel jonger zijn dit niet kunnen? Misschien lopen we nooit 32min40sec op de 10k. Maar waarom dit al op voorhand uitsluiten, excuses aanroepend als geen tijd, te oud en wat weet ik nog allemaal ?
Wacht niet tot morgen om de beste loper te zijn die je kan zijn.
is een quote waarvan ik even de auteur vergeten ben, maar het is iets om over na te denken, welke plaats bekleed lopen in je leven? Is het een hobby zoals een andere of is het iets die je helemaal verteert?
Ondanks de zeer fijne trainingsweek was de afsluiter van het OLC een kleine tegenvaller. Na een obsceen snelle start kwam ik voorbij het 3kilometer punt in 9'20. Dat is het enige glorieuze wapenfeit die ik kan geven.
Aan kilometer 5 kwam ik door in 16'51, wat al aangaf dat een tijd van onder de 33' onmogelijk zou zijn.
De 2de ronde was nog moeilijker, het was onmogelijk een vuist te maken, ik liep een kilometer in een wandelaars 3'41. Aan kilometer paal 9 kwam Nicolas Fouss (de derde in het regelmatigheidsklassement ) aansluiten en werd het nog een prestigezaak!
Na een helse spurt van meer dan 200m kon ik een voet voorblijven op Nicolas.
Ik liep een slappe 34'38 op de 10k en werd daarmee 7de.
Hoe vaak is het me al niet overkomen dat ik een loopschema lees van iemand die aan het trainen is voor een marathon en hoeveel keer gebeurd het dan niet dat ik denk : "Hoe ingewikkeld!" of erger nog: "Ik snap niet wat de bedoeling is van dit schema." Meestal heb ik het gevoel dat de zware trainingen niet snel en hard genoeg zijn en de hersteltraining te lang.
Een marathonschema die naar mijn gevoel heel goed in elkaar zit en die iedereen serieus zou moeten overwegen is het schema van de Engelse toptrainer Frank Horwill. Het schema is zeer intensief, als je dit 4 maal na elkaar kunt trainen (48dagen) en dan 2 of 3 weken kunt taperen dan denk ik dat je een hele goeie marathon kunt lopen.
Opbouwen naar de verwachte wedstrijd duur, 20 a 30secondes de kilometer trager. (Begin met 90min)
35min zeer rustig
15km aan wedstrijdtempo opbouwen naar 30km. (Of naar 2uur)
35min zeer rustig
10km snelheid: 6 x 1600m iets sneller dan 10km tempo met 45sec rust ertussen.
rustdag
5km snelheid: 7x 800m iets sneller dan 5km snelheid met 45sec rust ertussen.
35min zeer rustig.
3km snelheid: 16x 400m iets sneller dan 3K snelheid met 45sec herstel.
35min zeer rustig
10km aan halve marathon tempo opbouwen naar 16km.
rustdag
Ik geef toe dat dit een erg zwaar programma is, maar wie al een tijdje intensief bezig is met trainen kan dit aan. Het spreekt voor zich dat tijdens dit schema alles perfect moet zitten.
Dus :
Genoeg slapen, reken op minstens 9 uur per nacht.
Genoeg -gezond- eten en drinken (minimaal alcoholverbruik, max 2glazen bier of wijn per week)
Bij het minste gevoel van ziekte een extra rustdag inlassen.
Creatinekinase is een heel belangrijk enzym die creatine oplaadt, het helpt bij de conversie van ADP naar ATP. ATP is een belangrijke bron van brandstof voor de hersenen en de skeletspieren. De creatinekineasespiegel in het bloed wordt in de geneeskunde gebruikt als marker voor spierschade. Mensen die een hartaanval gehad hebben, tonen hoge waardes creatinekinase. De waardes die als normaal en gezond beschouwd worden liggen tussen de 25 en de 200 U/L.
Daarom moet je als loper oppassen met zware trainingen als je binnen de 48 uur een bloedonderzoek moet ondergaan. Je zou weleens heel wat gezeur van je huisarts (als hij/zij niet sport) aan je kop kunnen krijgen!
Toen ik pas begonnen was (2 jaar geleden) met heel zware intervalsessies (5x2Km, zulke dingen) liet ik -nietsvermoedend- de dag nadien mijn bloed controleren, de CK waarde stond op 1784 U/L! De (niet sportende) arts ging helemaal door zijn dak en ik kreeg trainingsverbod (waar ik natuurlijk niet naar geluisterd heb- vertrouw nooit een niet sportende arts op een belangrijke beslissing in verband met sporten ).
Waarom schrijf ik dit, wel onlangs is het record gebroken van de hoogst gemeten CK waarde. Een bodybuilder die een half jaar niet getraind had en er eens goed ingevlogen was op training liet een waarde van 1454952 U/L opmeten! Het enige wat de artsen konden doen was de man veel laten drinken en een infuus geven met een zoutoplossing.
De lessen hieruit
Wie weinig ervaring heeft met intervaltraining, of wie uit een een rustperiode komt, doet er goed aan de sessies in het begin te beperken. 3 herhalingen van bijvoorbeeld 400m lijken misschien weinig, maar toch is dit in de eerste weken van de hervatting meer dan voldoende. Een ander pad die te overwegen valt na een rustperiode zijn een 10 tal sprints van 60 tot 100m, de voordelen zijn legio, extreme prikkels voor de hersenen plus weinig (in duur) belasting van de spieren.
Meer weten
Creatinekinase : het uitstekend artikel op Wikipedia
Het record! vertelt op de voortreffelijke site ergogenics
Tijdens een verloren moment las ik vorige week een stukje over mensen die trainden voor een ultramarathon. De bottomline van het artikel was dat sommigen beter van hun lange duurlopen (sommige liepen tot 80km !) herstelden door om het kwartier 2 minuten te wandelen.
Mijn langste loop is er eentje van 2uur en om eerlijk te zijn, vaak ben ik daarna voor de rest van de dag geen knip voor de neus meer waard.
Dus, deze morgen heb ik het samen met mijn zus eens geprobeerd, na ieder kwartier lopen 2 minuten gewandeld. Het moet gezegd worden, ik voel me een stuk frisser dan anders, vorige keren sukkelde ik een uurtje na het lopen in een half comateuze slaap, maar nu heb ik geen behoefte aan slapen- helaas ook niet aan kuisen en opruimen ;-).
Wie vergelijkbare problemen heeft met zijn duurlopen kan deze aanpak (15minlopen -2min wandelen) eens proberen, ik ben alleszins tevreden over die aanpak. Laat je masochistische lijdens attitude varen en loop beter met minder inspanning, want betere resultaten, sneller recupereren, daar draait het toch om ?
Het seizoen zit er bijna op, een ideaal moment om terug te blikken op het voorbije jaar. Vorige winter heb ik heel hard gewerkt om een aantal fouten uit mijn loopstijl te halen. De resultaten kun je zien in volgende vergelijkende foto.
De linkse foto is een foto uit 2006 (Westerkwartier.)
Mijn handen veel te hoog en erg veel spanning op mijn gezicht!
"Zittende" positie (heel weinig corepower)
Zwakke pawnback.
Smakeloze kledij
Rechts is een foto uit 2008, het is duidelijk (voor mij toch) dat ik vooruitgang geboekt heb op het vlak van algemene lichaamskracht en houding. Ook de kledij is een stuk beter! Maar voor ik begin te geloven dat ik "er ben" besef ik dat er gigantisch veel werk te doen is deze winter.
De problemen zijn ondermeer:
Mijn 5km snelheid is haast identiek aan mijn 10k snelheid.
Na 2/3 wedstrijd krijg ik het vaak erg moeilijk.
Te snel starten.
Deze winter ben ik van plan in micro cyclussen te trainen. De ene week trainen als een 800meter loper en de andere week trainen als een marathonloper .
En de rust dan ?
Eerlijk gezegd denk ik dat rusten interessant is als je een niveau bereikt hebt, die je dan een aantal jaren wil herhalen. Als je dat niveau nog niet bereikt hebt is rusten (in de zin van enkele weken nietsdoen/minimaal recreatief trainen.) contraproductief. Een aantal minibreaks (4-5 dagen) gedurende het jaar lijkt me een interessanter pad om te bewandelen. Om met de gouden raad van Frank Shorter te eindigen:
I've always had a simple view of training for distance running, 2 hard interval sessions a week and one long run, ..., every other run is aerobic, and you do as much of that for volume as you can handle. Do this for 2 or 3 years and you'll get good. -RWTL; p156
De winnaar van vorig jaar - de helaas veel te vroeg overleden Tom Compernolle- op mijn eigen bescheiden wijze eer te bewijzen. Jammer dat de organisatie geen vermelding van zijn schitterende prestatie vorig jaar (36'51 !!) gemaakt heeft. Allee, toch niet dat ik gehoord heb.
Wedstrijd
De eerste 2kilometer heb ik dom gelopen. Ik wou toch een keer proeven van het tempo die Davy loopt. Ook een keertje overgenomen (voor de eer) maar al snel was de kous af. Tussen kilometer 2 en 3 liep er 3 man me doodleuk voorbij terwijl ik onmogelijk kon reageren .
Met héél veel moeite in het spoor van een zeer sterk lopende Dominque Verbeke gekropen, die het na een tijdje op de heupen kreeg omdat ik niet overnam, Ik antwoordde:" Als je een pas vertraagt dan doe ik het wel." Waarmee ik duidelijk aangaf dat ik vandaag geen concurrent was voor de 3de plaats. Ook niet mijn slimste zet van de dag.
Na een paar kilometers begon ik wat terrein prijs te geven maar ik kon toch steeds visueel contact houden (het positieve plan!)met de lopers voor me.
Met trekken en sleuren 4des geworden in 39'46, winst was voor Dark HorseAlgoet Nico (38'26), iemand waar we ongetwijfeld nog veel van gaan horen. Tweedes werd een vermoede Davy, die gisteren de halve marathon "rapper dan een ezel" gelopen had. Respect kerel! Dominique werd 3des en ik dus 4des !
Vorig jaar liep ik hier 24ste in een tijd van 45'06, de omstandigheden waren dit jaar wel iets beter. Maar toch een bevestiging van de goede prestatie van vorige week.
Na al die zelf bewierookende wedstrijdverslagjes die ik hier de laatste tijd schrijf, zal ik proberen iets interessants op deze blog te pennen.
Vroeger had ik altijd problemen om een goed gevoel tijdens en na een wedstrijd te hebben. Hoe vaak gebeurde het dat ik midden in een wedstrijd dacht, pff waarom doe ik dit, als ik iets vertraag zal het vast een stuk aangenamer zijn, ik kan een blessure faken en uitstappen enz.
Nadien had ik dan vaak het gevoel dat ik beter kon, als ik er maar in kon slagen mijn gedachten dichter bij mijn lichaam te houden.
Mijn zoektocht bracht mij bij een aantal voortreffelijke boeken die maken dat mijn loopwedstrijden een stuk aangenamer verlopen.
De Boeken
Running within: Een fantastisch boek die iedere loper gelezen zou moeten hebben. Dit boek is de sleutel tot een hoger loopniveau. Eerst had ik een beetje moeite met de nadruk die gelegd wordt op affirmatie en herhaling maar uiteindelijk pas ik de technieken die worden aangereikt vaak toe.
Cognitieve gedragstherapie voor dummy's : De cognitieve gedragstherapie is een van de meest succesvolle psychotherapieën die er momenteel bestaan. Voor/tijdens en na een zware wedstrijd kunnen heftige emoties voorkomen dit boek reikt technieken aan om beter om te gaan met die gevoelens. Dummy boeken zijn geen boeken voor onnozelaars maar brengen interessante onderwerpen in een ieders bereik door een taal te hanteren die wars is van alle vakjargon.
Running with the legends: Dit boek geeft inzicht van hoe de elite om gaat met de stress, verwachtingen en pijn. Wie dit boek gelezen heeft, krijgt, zoals de achterflap belooft, het gevoel 21 toplopers te kennen als dichte vrienden.
Concrete technieken
Allemaal goed en wel, hoor ik u denken, maar wat is er dan concreet veranderd ?
Voor de wedstrijd : Vroeger was ik al de dag voordien mezelf aan het opvreten, met als gevolg dat ik mentaal moe aan de start verscheen.
Nu doe ik het anders, 2 dagen voordien loop ik niet meer, ik ga rustig zwemmen, de dag voordien ga ik shoppen of iets anders die ik leuk vind. Op de dag zelf doe ik tot 2 uur voordien iets leuks en pas dan begin ik aan de wedstrijd te denken. Net genoeg tijd om gefocust te zijn en te weinig tijd om ten onder te gaan aan de stress!
Vervang ik moet door ik kan : Moeten werkt niet, tijdens WO2 was de dwangmatige Nazimaatschappij een stuk minder productief dan de meer liberale Engelse maatschappij.
Dit gaat ook op voor onszelf, wanneer iemand me voor de wedstrijd vraagt: "Top5, Lorenzo?" Dan negeer ik die vraag, het staat vast dat ik zal proberen mijn uiterste best te doen, maar er zijn zovele factoren buiten mij om die een wedstrijdresultaat bepalen.
Sommige dagen valt alles op zijn plaats, op andere dagen gaat het een stuk minder. Als je dat begrijpt ben je al een stuk op de goede weg om een ontspannen ritmische loper te worden.
Als het moeilijk wordt, dan denk ik aan wat ik kan doen om de situatie te verbeteren.
Stel ik kan niet meer volgen bij de groep dan probeer ik nog een kilometer bewust bij de groep te blijven, als het dan nog niet gaat dan mag ik lossen.
Blijf bij de zaak: Laat je gedachten tijdens de wedstrijd nooit afdwalen naar zaken buiten de wedstrijd. Aanvaard dat lopen hard kan zijn en pijn kan doen, probeer bij je lichaam te blijven: dit is de sleutel tot een doorbraak en fantastische pr's!
Dit hangt samen met bovenstaande: dump die hartslagmeter en andere gadgets (zeker tijdens een wedstijd)! Ze leiden af en vervreemden je van jezelf, wat vertrouw je meer , je hartslagmeter die zegt dat je in het rood gaat of je lichaam die aanvoelt dat het best wel nog zal gaan ? Bovendien zijn het je hersenen die bepalen wanneer je gaat vertragen en niet je hart!
Denk aan grote sportprestaties: wat mij helpt als het moeilijk wordt, is even denken aan die waarlijk grote, te koesteren, sportmomenten, een wedstrijd waar ik van hou en me heel erg kan aan optrekken is onderstaande, als ik er even aan denk dan lijkt mijn pijn heel wat onbetekender dan gaan mijn gedachten : Foster had pijn, en ging door, kan ik dat? "
Ik had vandaag erg veel zin om te lopen, mooi weer, een goede trainingsweek achter de rug, wat kunnen corresponderen met de persoon die verantwoordelijk is voor de grote lijnen van mijn trainingsaanpak en er waren bovendien wat vrienden in het bosje die kwamen supporteren. Dus alles zat wel snor.
De wedstrijd
Davy (Stieperaere) was samen met Wim (Coussement) snel weg, ik had een vage afspraak gemaakt met Kristof (Slabbinck) om samen te lopen, na een kilometer of 2 konden we Wim terug bijhalen. De rest van de ronde lagen de posities vast, echter net na de eerste ronde versnelde Wim in de "afdaling" van de soldatenberg. Na een kort moment van twijfel besloot ik om Wim te volgen en er het beste van te maken. Wim duwde een aantal keer door, maar hij kreeg me er niet af, toen liet hij me op kop komen en ik besloot om te proberen het tempo hoger te krijgen zonder al te bruusk te versnellen. Dat lukte aardig, ik kon na een tijdje een kleine 10m nemen en dat was net genoeg.
Finish
Toen ik net over de brug was, hoorde ik door de speakers dat Davy juist aangekomen was, er flitste door mijn hoofd "Alles uit de kast halen om op minder dan een minuut te blijven." Dus ben ik 2des geworden in een zelfs voor mezelf verbazingwekkende 40min13sec, een enorme verbetering tegen de 44min00sec die ik hier vorig jaar liep! Davy liep relax naar de overwinning in 39min28sec. Wim kwam aan in 40min24sec en Kristof in 40min40sec.
Vanavond was het dus "Dwars door het Westerkwartier", een wedstrijd over een afstand van plus minus 8500m.
Tijdens ronde 1 mocht ik een stukje naast Davy Stieperaere lopen. Overnemen deed/durfde ik niet aangezien ik best wel mijn plaats weet ten opzichte van Davy (er heel ver achter dus) , bovendien liep er snel volk in de buurt (Kristof Slabbinck, Wim Coussement, Nicolas Fouss, Patrick Devos) en er zat een ereplaats Algemeen (de enige uitslag die voor mij telt!) in, waarom zou ik me dan opblazen in de eerste kilometers ?
Aan het einde van de eerste ronde vond Davy het kennelijk welletjes, een kleine versnelling en wij (Kristof en ik) moesten onmiddellijk 20 meter laten. Op de Nieuwpoortsesteenweg had Kristof ook genoeg van mijn gesteun en mocht ik alleen verder. Gelukkig ging het deze avond redelijk en was ik sterk genoeg om stand te houden.
Mijn eerste 3de plaats algemeen, dat doet deugd ! Bovendien een omgerekende VDOT prestatie van 63 wat betekend dat ik een stuk beter gelopen heb dan vorige week (waar ik nauwelijks een VDOT prestatie van 62 heb neergezet, wat niet opviel door mijn 4deplaats algemeen, maar ik was er maar matig tevreden mee).
Volgend jaar wordt deze wedstrijd voor de laatste maal georganiseerd, dus volgend jaar vast een megabezetting, want wie zou er niet zo een mooie trofee willen winnen ?
Omdat Lies haar vaste (zwem)trainingsmaatje een beetje ziek is, en haar training erg zwaar is om alleen te zwemmen offerde ik me deze avond op om mee te zwemmen. Er stond 3000m op het programma, dat is toch een stuk meer dan ik normaal zwem! Het was serieus doorbijten maar we zijn er geraakt, ik denk wel dat ik best vanavond nog mijn boterhammetjes smeer want ik heb zo een licht voorgevoel dat ik morgen bitter weinig met mijn armen zal kunnen doen. Na het zwemmen stond nog een rustige 10km lopen (zwembad De Haan - naar huis) op het programma. Jammer dat het alweer zo snel donker wordt, het bosje van de Vosseslag kan ik al niet meer in (te donker ) en het strand daar waag ik me ook niet aan met al die gladde golfbrekers. Maar al bij al was het een mooie trainingsavond !
Na een niet zo fijne werkdag (zijn er dan andere, vraag ik me de laatste tijd wel meer af), was het moeilijk om een positief elan te vinden in de uren voor de start. Gelukkig kan ik me meestal goed opladen met muziek. Vorig jaar luisterde ik tot kort voor de wedstrijd naar groepen zoals Tool, met als gevolg dat ik veel te opgefokt aan de start verscheen. Tegenwoordig luister ik vooral naar oude techno en house, qua attitude een stuk positiever en veel meer relaxed, kortom net wat ik nodig heb. Dit is het nummer dat ik net niet ben beginnen zingen tijdens de wedstrijd (ademnood )
De wedstrijd
Na de verrassende start -de kortste minuut van het millennium? -was ik direct goed mee met de kop van de wedstrijd -iets wat ik me voorgenomen had aangezien het op een bochtig parkoers psychologisch erg zwaar is om gaten dicht te lopen- een halve ronde kon ik zelfs de gedoodverfde favoriet -en ook latere winnaar- Davy zien lopen! De rest van de wedstrijd was zoals gewoonlijk afzien, volgen (bij Slabbinck) en hopen dat ik niet kraak voor het einde. Uiteindelijk achter StiepeRaere, Coussement, en Slabbinck 4des geworden. Iets waar ik best tevreden mee ben !
Een van de leerzaamste hoofdstukken in het voortreffelijke boek "Lore of running" van Tim Noakes is het hoofdstuk "Learning from the experts" over hoe vroegere kampioenen (o.a. Grete Waitz,Robert de Castella, Mark Allen) en experten hun trainingsschema's opstelden.
Uit dit hoofdstuk neem ik de ideeën van Stephen Seiler - een uitmuntend Amerikaans fysioloog- over, gewoon omdat ik geloof als er in slaagt ze te volgen, je een stap dichterbij je maximum looppotentieel bent.
In een gammele vertaling, wie the real stuff wil moet maar "Lore of running" kopen!
Stephen Seiler's geloofspunten
Bouw een trainingsschema rond 2 hoge intensiteit intervalsessies per week.
Het merendeel van de niet intervaltraining moet aan redelijk lage intensiteit gedaan worden (allesinds lager dan het punt waar de lactaat concentratie in het bloed begint te stijgen)
Vermijdt de midden zones (de zones waar lactaat concentratie in het bloed lichtjes begint te stijgen) deze zones doen weinig meer dan je uitputten.
Als je niet rustig genoeg traint op de gemakkelijke dagen, dan zul je niet in staat zijn om hard genoeg te trainen om de harde dagen.
(En nu de echte harde noot om te vertalen) Het totale volume van lage intensiteitstraining dient als een opstap/platform voor het totaal te verdragen hoge intensiteitstraining.
Dus een atleet die in staat is 15 uur (per week) aan lage intensiteit te trainen zal in staat zijn om harder te trainen op zware dagen dan een atleet die slechts 10 uur lage intensiteittraining verdraagt. Belangrijk : Lopers kunnen minder lage intensiteitstraining verdragen dan fietsers en zwemmers, gewoon omdat lopen zo belastend is. (bv. Een fietstraining kan gemakkelijk 4 uur duren terwijl 2 uur lopen al heel veel is aan eender welk tempo!)
En nu maar hopen dat ik geen copyright proces aan mijn been krijg !
De titel duidt op het vele werk die me deze winter te wachten staan. Voor een volgende 'doorbraak' moet ik in oplopende graad van moeilijkheid:
120km lopen in de week. Da's relatief gemakkelijk, enkel een beetje opletten voor blessures, dus erg veel tape gebruiken om knie en achillespezen te beschermen. Het is wel niet echt een zicht, soms zie ik de mensen denken: "Kijk daar loopt een ontsnapte mummie!"
Meer slapen, dat is een stuk moeilijker. 6 a 7 uur is echt te weinig, als je deftig wil trainen.
10% van mijn lichaamsgewicht verliezen, dat wordt heel moeilijk. Toch zal het moeten, per kilogram minder gewicht kun je secondes winnen. Trouwens als Jurgen Dereere zoveel kilo's kon kwijt spelen waarom zou ik het niet kunnen ?
Hoever sta ik?
Over sommige dingen ben ik al tevreden, mijn flirt met de fiets is over. Het zwemmen blijf ik dan wel behouden als crosstraining, na heel wat studeer werk heb ik eindelijk het gevoel op het goede pad gevonden te hebben om vlotter door het water te glijden. Het lopen drijf ik rustig op, na midden oktober zou ik normaal (zonder blessures) gemakkelijk aan 120km moeten kunnen geraken.
Mijn gewicht hangt helaas aan een jojo, dat wordt zeker niet gemakkelijk! 6 kilogram verliezen kan ik enkel halen als ik mijn eetgewoonten kan veranderen, maar dat eist flink wat wilskracht!
Toen ik na "Dwars door Mariakerke" langs mijn neus weg informeerde bij mijn naaste concurrenten/makkers hoe zij de strandloop zagen zitten trok ik toch een beetje bleek weg, IEDEREEN die ik daarover aansprak zag dat heel goed zitten en had daar een logische uitleg voor. Ik voel me niet zo op mijn gemak op losse ondergrond, dus ben ik steeds blij dat deze helletocht voorbij is.
De wedstrijd
Na een heel conservatieve start liep ik in een 25ste positie tot net voor we het zand in gingen. Toen kon ik wat vooruit schuiven aangezien heel wat engeltjes hun vleugeltjes verbrand hadden in een snelle start. Toch moest ik al heel wat energie steken om aansluiting te vinden bij het groepje met Kristof Slabbinck en Geert Deruddere. Veel tijd om te recupereren was er niet, want in tegenstelling tot het onverwachte mooie weer, regende het uitvallen in het groepje. Eind 2de ronde viel er een definitieve scheiding. Nadat er al een paar op kousenvoeten weglopen waren trok Geert ineens serieus door en ik kon er enkel naar kijken ...
Samen met Kristof bleef ik de gehele volgende ronde op 20 a 30 meter hangen. Onder impuls van de meefietsende Lies en met aanmoedigingen van héél veel mensen (merci daarvoor, het deed echt deugd!) kon ik lopen tot de aarde er ineens heel vreemd begon uit te zien!
Uiteindelijk werd ik 9de in een tijd van 33min11s, vorig jaar liep ik een tijd van 36min26s dus ik mag eigenlijk wel best tevreden zijn (maar zo voel ik me dus niet!)
De avond voor de Olympische marathon zat ik op een of andere Engelse goksite, ik was voor 99% zeker dat Sammy Wanjiru de Marathon ging winnen. Maar om een of andere -duistere, lees burgerlijke- reden durfde ik geen geld erop zetten. Ik ben dus geen miljonair */verdorie*/.
Wat Wanjiru gedaan heeft is Heel Grote Klasse. Al stond het in de sterren geschreven dat hij heel ver ging komen mits hij een goede begeleiding zou krijgen,als 15jarige liep hij met een minimale training (een half uurtje lopen per dag) op de 5km 14:06!!! Ter vergelijking op mijn 15jaar liep ik op school een kilometer in 4min12s en vond ik mezelf al heel wat!
Terug naar de Olympische marathon, hieronder de tabel met tussentijden die ik "geleend" van de voortreffelijke science of sport site . Wie regelmatig intervaltraining doet moet zich bij het aanschouwen van onderstaande tabel toch wel wat ongemakkelijk voelen.
Zelf kan ik vast een kilometer lopen rond de 3minuten misschien kan ik er zelfs 2 lopen aan die snelheid! Maar 3 nee, no way, en dat is het hem nu juist, die kerel loopt er 42 aan die geschifte snelheid.
Mocht ik Gebrselassie zijn, ik zou toch een stuk slechter slapen, hoe hou je, je wereldrecord uit handen van zo een kerel ? Want terwijl Gebre van zijn marathons meestal een soort ploegentijdrit maakt, loopt den Sammy in de 3 marathons (Fukuoda'07 1ste -2h06;Londen'08 2de-2h05 en nu de Olympische marathon) tot nu toe vanaf de start op kop aan een tempo die zelfs onder de toppers suïcidaal genoemd word.
Sommige journalisten worden lyrisch en spreken van een nieuw stijl marathon, hard van begin tot eind, zonder pacers. Zover zou ik niet willen gaan, Steve Jones om maar een andere marathon grootheid te noemen viel in de Chicago 1985 marathon vanaf de start aan, passeerde halfweg in een krankzinnige 61min42s om het dan wereldrecord met een seconde te missen(2h07:13 vs 2h07:12 van Lopez ).
Het beloven spannende tijden te worden voor de atletiekliefhebbers terwijl Kenia er niet in slaagt een antwoord te vinden op het Ethiopisch piste& crosscountry geweld (toch niet bij de mannen) kunnen ze nu wel prijken met heuse kampioenen op de mythische marathon , de enige afstand die niet lopers tot de verbeelding spreekt.
Met weinig ambitie verscheen ik vandaag aan de start van de Eandis Tijdrit, realistisch gezien heb ik geen kans tegen de meeste fietsers, daarvoor train ik veel te weinig met de fiets. Maar dat betekent niet dat ik me niet inzet, afzien kan ik als de besten!
Even na 14h30 was het mijn beurt om 17km tegen de klok te rijden. De eerste ronde (van de 2) ging redelijk soepel, maar na 3/4de wedstrijd was het vet van de soep. Met trekken, sleuren en een grimas a la Ullrich op zijn slechtste momenten sleurde ik mezelf naar een 82ste plaats op 107 aankomsten (34,11km/h).
Ik reed daarmee net geen 10km/h trager dan de winnaar Demeyer Pieter(44,03km/h). Bij de dames ging de ons allen welbekende Veerle D'haeze (37,27km/h) met de overwinning, tja hoe zeg je dat, lopen.
Once Viren was driving trough Lapland in northern Finland. Passing a pleasant-looking lake, he decided to run around it. He stopped the car and did the run. The next day he came back and measured it with his car, and it turned out to be 50km around the lake. Viren had run that far, simply because he had made up his mind he was going to do so. That is the attitude that fueled his training. - M.Sandrock - Running with the legends
Lange tijd heb ik verstoppertje gespeeld voor de lange ren. "Nergens nodig voor, waarschijnlijk zelfs slecht voor een 10 kilometer loper die ik aspireer te zijn." enz. Maar net zoals de marathon -of beter gezegd de training voor een marathon- een open venster van mogelijkheden op andere afstanden schept, kan de lange ren net de prikkel zijn die je zocht voor een doorbraak. Mijn langste loop duurt 2 uur. Als er geen wedstrijden zijn probeer er een gewoonte van te maken om dat wekelijks te doen. Het juiste "recept" dat -ik geef toe, van loper tot loper erg kan verschillen- voor mij werkt is :
1 uur los lopen, geen footpod, hartslagmeter of eender welke tool die me kan afleiden of beïnvloeden, ik probeer gewoon ontspannen te lopen en te genieten .
Vanaf het keerpunt begint het interessante gedeelte:
5 minuten hard tempolopen, de mindset die ik dan simuleer is de start van een wedstrijd, ik word dan langs alle kanten gepasseerd door snelle starters, iets waar ik me niet aan mag laten vangen aangezien je een te snelle start met rente terug betaald gedurende kilometer 3 tot 5. Na die 5 minuten gecontroleerd hard lopen, loop ik 3 minuten gewoon los.
3 minuten 10k snelheid. Inbeelden dat je 2 of 3 kilometers in een wedstrijd zit, de snelle starters beginnen nu te lossen, de posities in de wedstrijd liggen nu al grotendeels vast. Na die 3 minuten terug 3 minuten los lopen.
1 min 800 m snelheid. Kick snelheid, als je gelijkwaardige tegenstanders wil kloppen moet je naar het eind van de wedstrijd in staat zijn het tempo drastisch te kunnen opschroeven. 1min herstel.
30sec sprint. Je moet voorbereid zijn om iemand te kloppen aan de streep. 30sec rust.
15sec sprint. All out. Je bent er, gefeliciteerd ! 5 min loslopen.
Dit doe ik 2 maal, daarna loop ik de resterende tijd rustig uit.
Als ik gewoon 2 uur ga lopen, dan gaat het vaak fout. Maar met de wedstrijdsimulator, wel ... is de lange duurloop de training geworden waar ik het meest naar uitkijk en van verwacht. Uiteindelijk komt goed trainen neer op dit :"Waar liggen de kansen om te verbeteren ? En wat heb je ervoor over?"
Op de dag dat de Olympiade begint moet je al ongeveer een been missen om geen sport te doen. Ik mis dan wel geen been maar een gemene ontsteking aan mijn knie vergalt nog steeds erg veel van mijn sportgenot. Nu, daar heb ik al genoeg over gezeurd !
Om 19h30 stond ik tussen mijn vele loop-collega's annex vrienden voor de 10k.
Deze week had ik 3 plannen opgesteld over hoe ik deze wedstrijd ging lopen
Het eerste(het laffe): Gewoon meelopen en de 10 puntjes meenemen.
Het tweede(macho) : Er een tempoloop van maken en rond de 8ste kilometer de kraan open te draaien. Maar eigenlijk heb ik er nooit in geloofd dat ik daartoe in staat was.
Plan 3(gemeen): Een tactische wedstrijd lopen , mooi in het zog van de concurrentie lopen en dan met een moordende laatste 400m de extra punten pakken !
Daar is dus nix van terecht gekomen. Na 500meter zat ik al in het scenario die uitermate geschikt is voor iemand die best niet teveel nadenkt over hoe je een wedstrijd loopt :
Aansluiten bij Geert Deruddere, lopen tot je hersenen gelei zijn en hopen dat je het volhoud tot het eind!
Na een kilometer had ik het gevoel dat ik het beste zat in de groep, maar dat klopte niet helemaal want een 3 tal lopers kwamen gemakkelijk terug, toen nam Geert het commando over en een aantal kilometers later waren we terug met 3.
Op anderhalve kilometer van de meet gooide ik de knuppel -pardon knuppeltje- in het hoenderhok met een versnelling, mijn medelopers waren niet onder de indruk. Geert nam snel over en de eerste die er dan af moest was -rara- ik, totaal gekraakt strompelde ik over de meet in 34'39. Vorig jaar liep ik op een korter parkoers 36'06.
Het was fijn om er terug bij te zijn!
Ondanks het feit dat ik een fan ben lijkthet mij erg onwaarschijnlijk dat Stefano Baldini op 37 jarige leeftijd zijn Olympische marathon titel zal kunnen verlengen. De echte kanshebbers op de titel zullen eerder uit Azië of Kenia komen. Mijn favoriet is Sammy Wanjiru(163cm - 52 kg).
Maar dat neemt niet weg dat ik groot respect heb voor Baldini. Je moet het maar kunnen opbrengen, blijven trainen en erin geloven ook al zijn je laatste resultaten echt niet zo goed, grote meneer !
Dat brengt me terug naar Tom Van Hooste die dan toch niet meegaat naar de Spelen. Ik ken natuurlijk geen details die hem tot die beslissing gebracht hebben, maar toen ik het hoorde dacht ik:" Verdomme, dat ga je je later nog beklagen." Misschien ben ik een oude romanticus maar de spelen zijn ondanks alle commercie toch iets speciaals, het moet toch leuk zijn om te kunnen zeggen: ja, in Peking was ik erbij!" Nu, het is zijn beslissing, maar mij lijkt het toch eerder een geval van overdreven Nuchterheid !
Gisteren was het een mooie dag, ik heb namelijk gelopen! Dat was al meer dan 10 dagen geleden. De kinesiste had me de vorige maal beloofd dat ik een 20 tal minuten ging kunnen lopen op de loopband, om zeker te zijn dat ze die belofte niet ging vergeten had ik een flashy loop-pakje aangesjord.
Wat was dat fijn, na enkele ogenblikken op de loopband was alle ellende van de voorbije week vergeten, de lekke band -lees :het smeer en het geknoei om de band te wisselen- op de armzalige 'fietspaden' in Torhout,
Grotere kaart weergeven, de donderdagavond zwemsessie waar ik constant vechten moest om contact te houden met de anderen. Weg was dat !
's Avonds zijn we dan gaan supporteren naar mijn vrienden/loopcollega's in Wenduine. we waren nog net op tijd om Gino Puystjens, Vincent, Alain en Chris te zien finishen. Daarna nog een aantal leuke babbels gemaakt met veel te veel mensen om op te noemen. Hetgeen me bij bleef is dat de meningen verdeeld waren over de hertekening van het parcours, het is alleszins nog steeds geen echte 10mijls wedstrijd misschien zouden ze er beter een zuivere 15K wedstrijd van maken, een afstand waar er bitter weinig op gelopen wordt langs hier.
Het herstelprogramma voor volgende dagen/weken
Als alles goed gaat, dan loop ik volgende week een 4tal keer. Niks te heftig, maar ook geen start to run toestanden. Een tempo tussen de 5min en 4'30 de kilometer lijkt me aangewezen voor de volgende 2 weken. Eerst om de andere dag lopen (blijven fietsen en zwemmen dus, joepie !) en dan weer opdrijven naar 5 a 6dagen lopen in de week.
Een stoutmoedig plan ?
Shoot for the moon, and even if you miss, you still end up among the stars!?
Een ideetje waar ik al een tijd mee speel maar ik nog niet praktisch uitgewerkt heb.
Stel nu dat ik een 6-tal maanden op een constant hoog niveau ( genre gold elite plan van Jack Daniels -100 a 120km in de week met 2 à 3 kwaliteitssessies) probeer te trainen zonder al te veel afleiding. Zou dat voldoende zijn om de kloof te verkleinen en eventueel te dichten op mensen zoals Dirk en Davy ? Ik ben 31, als ik zoiets wil proberen moet ik dit toch stilaan beginnen te overwegen. Ik heb nog niets beslist maar dit lijkt toch het aangewezen pad.
Vrijdag 25/07 is er de 10 mijls wedstrijd in Wenduine. In de jaarplanning die ik opgesteld had was dit een zeer belangrijke wedstrijd, het spreekt vanzelf dat dit met de blessure niet meer het geval is. De optimist (ja, die bestaat!) in mij zou graag de 5 mijls wedstrijd lopen (die ernaast georganiseerd word), maar het is voor het moment koffiedik kijken,al een week heb ik geen pijn meer gehad. Het probleem is, dat ik nog geen meter gelopen heb de voorbije 8 dagen, dus de echte test moet nog komen.
Ik zal dus heel lief vragen aan de kine of ze mijn knie willen tapen, zodat ik nog eens mag meespelen met jullie !
De voorbije 2 dagen heb ik gevuld met zwemmen in het dure zwembad van Oostende (€-.3,25! voor een toegangsticket ) en vandaag ben ik naar Brugge gefietst plus wat oefeningen om de IT band te versterken.
Maar die sporten zijn (voor mij) nauwelijks surrogaten voor het lopen .
Vandaag is het een rustige dag, gewoon wat lichte oefeningen die ik op de site van Runners world gevonden heb, plus een aantal fitness oefeningen (buikspieren, balansoefeningen, ... zulke dingen.) Hoe het momenteel evolueert denk ik eerder terug te kunnen beginnen lopen. Tot dan hou ik het patroon van zwemmen, fietsen en fitness aan, in het weekend ga ik ze misschien combineren.
Mijn meest onderdanige houding aangenomen en met Bambi ogen aan Lies gevraagd: Mag ik een toertje met je nieuwe koersfiets maken?" Lies -die beter dan wie dan ook begrijpt dat sporten voor mij een zaak is van Geestelijke Gezondheid- zei:" Natuurlijk mag je dat, maar als je hem stukmaakt dan vermoord ik je."
Omdat ik van plan ben om af en toe met de fiets naar het werk te gaan ben ik richting Torhout gereden, niet de mooiste of opwindendste route, maar nu heb ik tenminste een idee hoe lang ik erover zal doen naar het werk.
In totaal heb ik een goeie 47km gereden aan een gemiddelde snelheid van 28km/h. Daar ben ik best tevreden mee aangezien er op de terugweg wat wind op kop stond.
Deze avond heb ik samen met de gepatenteerde waterratten Lies en Geert 2500m gezwommen, vooraf zag ik er wat tegenop maar eenmaal we bezig waren was het best doenbaar en leuk. De truc bestaat erin die 2500 m in "verteerbare" stukjes op te delen.
De sessie was ongeveer zoiets:
500m opwarmen
12x 50m aan 70% (10s recup)
6x 100m aan 80% (15s recup)
1x 200m aan 95%
12 x 25m techniek
300m uitzwemmen
Toen ik uit het water kwam was ik een beetje licht in 't hoofd en nu ik er bij stilsta; het nog niet veel beter ;-)
Morgen staat er fietsen op het program, e's kijken of ik dat ook zo aangenaam kan maken !?
*ZUCHT* 2 weken verplicht vullen met zwemmen en fietsen, wat is het soms lastig om loper te zijn! Ik ben dus officieel "geblesseerd" verklaard. Vanaf morgen begin ik te werken aan mijn herstel. En met een beetje geluk ben ik niet teveel van mijn pluimen verloren op de eerste wedstrijd die ik terug volle bak kan lopen !
mvg lorenzo
Omdat ik me niet kan blijven wegsteken achter mijn pijnlijke knie heb ik deze avond mijn eerste zware workout gelopen sedert een kleine maand. Op het menu stond een 5km lange tempoloop. Door de overvloedige regen stonden er heel wat plassen in het Bosje bovendien waren sommige paadjes glibberig, zodat ik het een training op intensiteit van gemaakt heb in plaats van een kille cijfertraining !
De eerste 2km gingen heel vlot, ik zat heel dicht bij de tijden die ik behoor te lopen in gematigde omstandigheden. Maar dan begon de extreme luchtvochtigheid me parten te spelen , jeez, dit was geen zuurstof die ik aan het inademen was maar puur water! Het idee dat ik beter kieuwen zou hebben in plaats van longen kwam in mijn op. Mijn tempo liep van een stevige 3'30/km terug naar een gezapige 3'55/km. Harder ging echt niet meer ! Daarna vlug het spiegelmeer in gesprongen (met de benen) om wat af te koelen. Nu is het afwachten of ik morgen kniepijn zal hebben (ik hoop van niet en hopelijk hoopt u mee met mij!)
Nieuwe schoenen: Saucony Type A2
De Imelda Marcos in mij heeft weer toegeslagen. De Saucony Type A2 is een lichtgewicht racer pur sang, ik heb er nog niet veel mee gelopen (enkele 400m'rs snel) en hetgeen ik er tot nu over kan zeggen is dat ze zeer, zeer licht zijn :-), maar ik zou ze niet aanraden om er veel kilometers mee te doen (steun = nul!), bovendien denk ik dat ze rap zullen slijten dus zal ik er zuinig op moeten zijn!
Hoewel we erg genoten hebben van onze vakantie in het weliswaar toeristische maar ook erg mooie Zell am See was het voor mij op sportief vlak een vakantie in mineur.
Na een eerste lichte bergwandeling, kreeg ik erg veel pijn in mijn linkerknie. Bij iedere stap bergafwaarts een pijnscheut dat was slikken. Zelden is mijn vakantie zo een mengeling geweest van genot en pijn.
Genot ;want ik hou zielsveel van de bergen, waar je ook kijkt je ziet telkens een machtig landschap, gifgroen grasland bezaaid met bloemen, rotspartijen bedekt met eeuwige sneeuw en vooral: klein dat je, je daar kunt voelen !
pijn, tja, iedere berg die je op moet, is er een dat je ook weer afdalen moet ... Nu het heeft me niet tegengehouden !
Maar lopen, nee, daar is er dus niet veel in huis van gekomen, zelfs nu ik al heel wat beter ben -ik kan al weer de trap af zonder pijn- is mijn trainingsarbeid slechts een fractie van wat ze normaal is. Maar er is nog tijd tot de volgende wedstrijd dus schrijf me nog maar niet af, gewonde dieren zijn de gevaarlijkste ;-)
Omdat ik nu toch even geen wedstrijden loop, heb ik snel nog ever een testdag ingelast, de test is wreed simpel, ga naar een piste en loop daar 6min alles wat je kan! Als het resultaat beter is dan je vorige test , goed bezig! Indien de test niet beter is wel ... niet zo goed bezig !
Het was misschien niet de ideale dag om de test te doen aangezien ik deze week al erg veel gedaan had (voor mijn doen , nat.), 2x meer dan 20km gelopen en 2 x gaan fartleken en dan nog een aantal loopjes ... maar na het lezen van deze post was er geen houden meer aan. Ik zou ook nog een keertje afzien voor ik op reis vertrek.
In mijn wensdromen had ik een schema van 2'55 voor km 1 in mijn hoofd en dan netjes op 2km uitkomen voor de 6minuten, hoe anders is het gelopen!
Mijn beste chrono was tot nu toe 1830 meter voor 6minuten (september'07), met een split na 1km van 3'08. Toen ik deze morgen na 1kilometer naar mijn uurwerk keek zag ik 3'10 , ouch! dat deed pijn! maar hoewel ik best wel wist dat ik onmogelijk mijn 2k ging kunnen halen (mijn naam is Coopman en niet Bekele) had ik niet het gevoel dat ik verzwakte ... dus gewoon doorgebeten en na 6minuten had ik ongeveer 1920m gelopen. Niet slecht, maar ook niet wow!
En nu ga ik jullie 2weken met rust laten. sy
Zoals de meeste mensen ondertussen nu wel al weten is Tom Compernolle gisteren overleden. Ik hoop dat zijn familie en vrienden de kracht hebben om dit akelige nieuws te verwerken.
Ik heb Tom Compernolle slechts 2 maal bezig gezien, maar wat ik toen zag is me altijd bij gebleven, tijdens de Hermesloop van 2007 liep hij schijnbaar op zijn gemakje, minuten los van de rest. Het was net alsof hij in een andere wedstrijd liep. En een andere keer, in Brugge ergens, supersnel, messcherp en gefocust, ik herinner dat alle omstanders (en ik niet in het minst) erg onder de indruk waren ...
De vuurtorenloop zal nooit mijn favoriete wedstrijd worden, ik vind er mijn draai niet en zie er af als bij de de beesten.
Aan de start zag ik een heleboel lopers die best wel een aardig stukje kunnen lopen, "gewoon mijn ding doen en ik zie wel waar ik uitkom."was mijn gedacht. Na enkele 100den meters liep ik bij Geert Deruddere en Dirk Verleyen. Dirk versnelde een beetje en ik ging schoorvoetend (en tegen beter weten in) mee. Enkele minuten later besefte ik dat er een prijs ging moeten betaald worden voor mijn hoogmoed. Patrick Devos, supergemotiveerd (we liepen quasi door zijn achtertuin) haalde me terug in maar kon toch niet echt doorzetten. Even later kwam ook Geert Deruddere terug, die nam de kop van mij over en zo bleven we een aantal kilometer samen zij aan zij lopen. In de laatste kilometer probeerden we beide elk om beurt nog wat te versnellen, Geert die morgen een 10mijls! wedstrijd gaat lopen liet me de laatste 100den meters gaan, zodat ik na Davy, Dirk, Patrick, Kristof en Steven 6des werd. Ik heb het eventjes opgezocht vorig jaar liep ik hier 41'10 en in 2006 46'26 ;-) dit jaar zet ik er 37'26 bij. Nix om me voor te schamen. Nadien nog heel gezellig nagekeuveld met veel te veel mensen om op te noemen, daarom alleen zou je blijven lopen! Aan iedereen veel plezier&succes gewenst met hun wedstrijden en gekke plannen. Tot ziens in Augustus.
You can't train hard and race hard at the same time. -A. Lydiard
Na veel wikken en wegen heb ik beslist dat ik nu vrijdag 13/06 mijn laatste serieuze 'voorjaars'wedstrijd loop. Tot aan "Dwars door Mariakerke- Raversijde" las ik een rust&trainingsperiode in. Er is volgens mij nog heel wat progressie mogelijk maar ik moet mezelf de tijd geven om er aan te werken.
Vorig jaar was ik tijdens mijn verlof van plan om door te trainen, maar dat ging niet, ik was veel te moe ... .Dit jaar gaan we naar Oostenrijk, ik zal mijn loopschoenen meenemen, maar veel meer dan enkele duurloopjes verwacht ik niet te kunnen doen, dus beschouw ik dit als een rustperiode .
Wanneer ik terug kom dan hoop ik toch een maand te kunnen opbouwen, want vanaf eind augustus tot october is er -door de drukke loopkalender- bijna geen mogelijkheid meer om progressie te maken.
We zijn in een olympisch jaar, dus kunnen we veel wereld records verwachten in de volgende weken, maar dit, 14'11"15 , wow! is een verbetering van maar liefst 5 seconden ... Ik ben benieuwd of haar concurrente Defar hier een antwoord op kan vinden! Toen Dibaba na de race gevraagd werd of ze zichzelf in staat achtte om de kaap van 14min. te nemen zei ze eerst van niet maar even later begon ze toch te twijfelen ... ;-)
Meer lezen? deze link volgen
Bekele's wereldrecord poging
Bekele zal dit weekend proberen zijn eigen wereldrecord te breken, de algemene verwachting is dat het hem niet zal lukken, sommigen noemen het zelfs -een beetje cynisch- een pr stunt. Toch zou ik niet te licht gaan over wat de man zegt ...
Als voorproefje nog eens de heerlijke beelden van zijn wereldrecord gelopen te Brussel.
Dit was niet mijn fijnste dag, maar als je 's avonds een wedstrijd moet lopen dan heb je beter geen zorgen aan je hoofd. Dus niet denken aan&tijdens de regen waar je in moet werken, niet denken aan de zwemsessie van de vorige dag waar ik na 1000m naar de kant moest kruipen omdat het te snel was... . Een niet sportende collega die me in mijn doorweekt werk plunje zag vroeg me met grote ogen:"Ga jij werkelijk lopen vanavond?!" De vraag overviel me een beetje, ik denk niet dat ik meer verwonderd zou geweest zijn als ze me gevraagd zou hebben:" Ga je werkelijk blijven ademen, de gehele dag ?" , natuurlijk ga ik lopen en de meeste van jullie doen dat ook, heb ik gezien.
De wedstrijd
Na een verschroeiende start waar ik ver, ver in het pak terug geslagen werd kon ik na 500m aansluiten bij Kristof Slabbinck en Geert Deruddere, Davy Stiepelaere en Patrick van Petegem waren dan al stilaan stipjes aan een onbereikbare horizon. En eigenlijk is alles daarmee gezegd voor de volgende kilometers, in de laatste kilometer deed Geert een uitval waarop Kristof reageerde en ik niet,gewoon hetzelfde tempo houden was voor mij het maximum haalbare. Intens blij kwam ik over de streep, slachtoffer van mijn gevoel was sjarlot (sorry Francis ). Ik denk dat er geen neurotransmitter in mijn hersenen meer werkte !
Uiteindelijk 5des geworden in een tijd van geef en neem 30'10 (splits 9'50, 10'12 en 10'06) , vorig jaar was dit mijn beste wedstrijd en liep ik 32'46!
Nee nee, geen post over hoe super ik me voel (ik ben best wel ok, dank u!) Ik zou graag posten over wat je zou kunnen doen 2 dagen voor een wedstrijd. Een strategie die je vaak hoort is een dag rust en de dag voordien 30minuten loslopen met een 5tal versnellingen van om en bij de 30seconden.
Nu heb ik onlangs een artikel gelezen die me aan het denken zette, het artikel ging erover dat 2 dagen heel heel licht trainen voor een intensieve training de spieren beschermd en een snel herstel bevorderd, wat met de korte opeenvolging van wedstrijden in het OLC wel interessant kan zijn.
Maar wat houdt heel, heel licht trainen in voor lopers ?
Als bovenstaande stategie (dag rust plus een korte training met enkele versnellingen) je niet aanstaat kun je bijvoorbeeld gaan crosstrainen ( een dag fietsen en de andere dag zwemmen ). Een andere optie waar heel veel lopers baat bij zouden hebben is op een van de 2 dagen een 3tal setjes van 5 à 10 lunges te doen. Het voordeel van lunges is dat je dezelfde spieren traint als bij het lopen, maar dan zonder de schokken die de spiervezels beschadigen. Bovendien kan regelmatig lunges doen je een stuk soepler maken! Een goeie lunge doe je op deze manier :
Als je dat combineert met squaten ( benen op schouderbreedte en door de knieën zakken tot je een hoek van 90° hebt, let op knie niet voorbij je tenen laten komen! ) en een 10 tal van volgende oefeningen (doe ze op een traptrede, bv.): dan heb je volgens mij een licht maar voldoende stevig programma om een beestige wedstrijd te lopen en 2 dagen nadien volledig hersteld te zijn ! Q.E.D.
Na de maar matig geslaagde St.Jans wedstrijd had ik besloten om mijn eigen race te lopen en niet meer zoveel te kijken naar andere lopers. Toen ik Kristof Slabbinck aan de start zag, dacht ik van, bij die hang ik mijn karretje aan, helaas liep Kristof onmiddellijk naar de kop en daar waag ik me niet aan. Toch kon ik me ook niet laten terugzakken want op een 20tal meters zat Frederick Debreyne en die neem ik liever niet mee naar de meet. Ik kon een ronde aanklampen bij Geert Deruddere en Wim Mory maar in de 2de ronde moest ik wat meters laten. Zelfde verhaal in de 3de ronde, Geert liep niet echt (ver) weg en Mory speelde jojo tussen Geert en ik. Uiteindelijk kon Mory nog een move maken en kon ik nog tot bij Geert Deruddere geraken. Ik zat echter stik kapot, gelukkig gunde Geert me mij mijn eerste top 5 plaats (5des) in een wedstrijd van het OLC (waarvoor dank!). Vorig jaar liep ik 51'34 nu 47'02, de weg is nog lang maar er zit nog schot in de zaak :-)
Ere wie ere toekomt, Jurgen Dereere is voor de 4de maal Europees kampioen Duatlon geworden. 10km lopen, 40 km fietsen en dan nog eens 5km lopen in 1h45min08s is een ongelooflijke prestatie! En te zeggen dat we regelmatig met hem aan de start mogen staan in het OLC ... we zijn te verwend !
Dan!
Gebrselassie loopt voor de 14de maal een tijd onder de 27minuten op de 10km ..., eerlijk, ik dacht niet dat ie dat nog in hem had !
Hopelijk mag hij zo toch naar de spelen ...
En als laatst ... be proud!
Ik sta zo zelden op een podium dat ik mezelf toch niet het genoegen kan ontzeggen om deze foto te publiceren (Aquacross Brugge 18/05)! Merk op hoe scherp winnaar Koen Veramme is tov mij, het verschil tss een atleet en een would be atleet ?! Hoe dan ook, er is nog heel veel werk aan de winkel. Nu zaterdag kan ik eens zien of het de goede richting uitgaat, de training tot nu toe is redelijk optimaal verlopen, ik denk dat er wel een kans in zit dat ik een goede wedstrijd loop, als er niet teveel kleppers afkomen kan ik misschien hopen op een top 10 plaats? Nu, we zien wel!
Onlangs heb ik een zeer interessant opiniestuk gelezen waar het trainen met een hartslagmeter zeer kritisch bekeken werd. Het -engelstalig- stukje kun je hier lezen.Omdat niet iedereen het engels machtig is, zal ik proberen het artikel samen te vatten in enkele stellingen.
Er is een mythe onder atleten dat luisteren naar je lichaam hetzelfde is als luisteren naar je hart. Daaruit volgt de misvatting dat hartritme een accurate weergave is van trainingsintensiteit.En dat is hartritme niet, hartritme is een weergave van het werk dat het hart doet en niet van de skeletspieren.
Hartritme kan door zeer veel factoren beïnvloed worden, warmte, vochtigheid, vermoedheid, hoogte ... de variatie kan zeer groot zijn van dag tot dag.
Maximum hartslag kun je nergens voor gebruiken.
Ieder testprotocol die op een of andere manier gebruik maakt van hartritme om trainingsintensiteit te bepalen is gebrekkig (flawed) en mag niet worden gebruikt om progressie te meten.
Hoewel de auteur atleten die momenteel geen hartslagmeter gebruiken het gebruik ervan afraad, ziet hij er toch nog enig nut van in :
Om variatie in je training te brengen, als je bv. je hartslag verhoogt met 5 a 10% dan leer je op een hogere intensiteit te lopen.
Als indicator (in combinatie met andere factoren) van overtraining of sluimerende ziekte.
Al bij al toch voldoende stof om eens bij stil te staan, vaak vertrouwen we meer op de hulpmiddelen dan op ons eigen gevoel en komt er een afstand tussen onszelve, iets wat we ten alle prijze moeten vermijden, willen we betere lopers worden !
Ondanks dat Lies al een eindje niet meer deftig kon trainen kon ze toch de Allereerste Aquacross Small (500m zwemmen en 5km lopen) winnen. Zeer mooi gedaan van Lies, in het zwemmen moest ze bijna niets toegeven op de betere zwemsters en in het lopen was ze duidelijk beter.
Ik werd 2des bij de heren (zelfde afstand), het zwemmen was niet super, maar het lopen was best goed, de dan nummer 2 had ik na 2 kilometer ingehaald en uiteindelijk scheelt het nog iets meer dan 2minuten met die jongen.
Omdat dit de eerste editie was kampte de organisatie best wel nog met wat kinderziektes en was de bezetting ook niet zo super (anders word ik nooit 2des, no way), maar dat neem je erbij en het enthousiasme van de vrijwilligers (vooral de juffrouw met de microfoon) maakte veel goed. Best voor herhaling vatbaar.
Nog een weekendje de losse teugel en dan begin ik er aan, momenteel lukt de combinatie werk - trainen niet zo goed. Maar de omschakeling in het hoofd is al gemaakt. 
.jpg)
