strandloop 2008

Toen ik na "Dwars door Mariakerke" langs mijn neus weg informeerde bij mijn naaste concurrenten/makkers hoe zij de strandloop zagen zitten trok ik toch een beetje bleek weg, IEDEREEN die ik daarover aansprak zag dat heel goed zitten en had daar een logische uitleg voor. Ik voel me niet zo op mijn gemak op losse ondergrond, dus ben ik steeds blij dat deze helletocht voorbij is.

De wedstrijd

Na een heel conservatieve start liep ik in een 25ste positie tot net voor we het zand in gingen. Toen kon ik wat vooruit schuiven aangezien heel wat engeltjes hun vleugeltjes verbrand hadden in een snelle start.
Toch moest ik al heel wat energie steken om aansluiting te vinden bij het groepje met Kristof Slabbinck en Geert Deruddere. Veel tijd om te recupereren was er niet, want in tegenstelling tot het onverwachte mooie weer, regende het uitvallen in het groepje. Eind 2de ronde viel er een definitieve scheiding. Nadat er al een paar op kousenvoeten weglopen waren trok Geert ineens serieus door en ik kon er enkel naar kijken ... Samen met Kristof bleef ik de gehele volgende ronde op 20 a 30 meter hangen. Onder impuls van de meefietsende Lies en met aanmoedigingen van héél veel mensen (merci daarvoor, het deed echt deugd!) kon ik lopen tot de aarde er ineens heel vreemd begon uit te zien! Uiteindelijk werd ik 9de in een tijd van 33min11s, vorig jaar liep ik een tijd van 36min26s dus ik mag eigenlijk wel best tevreden zijn (maar zo voel ik me dus niet!)

"He runs without fear."

no guts, no money ?!

De avond voor de Olympische marathon zat ik op een of andere Engelse goksite, ik was voor 99% zeker dat Sammy Wanjiru de Marathon ging winnen. Maar om een of andere -duistere, lees burgerlijke- reden durfde ik geen geld erop zetten. Ik ben dus geen miljonair */verdorie*/.
Wat Wanjiru gedaan heeft is Heel Grote Klasse. Al stond het in de sterren geschreven dat hij heel ver ging komen mits hij een goede begeleiding zou krijgen,als 15jarige liep hij met een minimale training (een half uurtje lopen per dag) op de 5km 14:06!!! Ter vergelijking op mijn 15jaar liep ik op school een kilometer in 4min12s en vond ik mezelf al heel wat!
Terug naar de Olympische marathon, hieronder de tabel met tussentijden die ik "geleend" van de voortreffelijke science of sport site . Wie regelmatig intervaltraining doet moet zich bij het aanschouwen van onderstaande tabel toch wel wat ongemakkelijk voelen.
Zelf kan ik vast een kilometer lopen rond de 3minuten misschien kan ik er zelfs 2 lopen aan die snelheid! Maar 3 nee, no way, en dat is het hem nu juist, die kerel loopt er 42 aan die geschifte snelheid.
Mocht ik Gebrselassie zijn, ik zou toch een stuk slechter slapen, hoe hou je, je wereldrecord uit handen van zo een kerel ? Want terwijl Gebre van zijn marathons meestal een soort ploegentijdrit maakt, loopt den Sammy in de 3 marathons (Fukuoda'07 1ste -2h06;Londen'08 2de-2h05 en nu de Olympische marathon) tot nu toe vanaf de start op kop aan een tempo die zelfs onder de toppers suïcidaal genoemd word.
Sommige journalisten worden lyrisch en spreken van een nieuw stijl marathon, hard van begin tot eind, zonder pacers.
Zover zou ik niet willen gaan, Steve Jones om maar een andere marathon grootheid te noemen viel in de Chicago 1985 marathon vanaf de start aan, passeerde halfweg in een krankzinnige 61min42s om het dan wereldrecord met een seconde te missen(2h07:13 vs 2h07:12 van Lopez ).
Het beloven spannende tijden te worden voor de atletiekliefhebbers terwijl Kenia er niet in slaagt een antwoord te vinden op het Ethiopisch piste& crosscountry geweld (toch niet bij de mannen) kunnen ze nu wel prijken met heuse kampioenen op de mythische marathon , de enige afstand die niet lopers tot de verbeelding spreekt.

Eandis Tijdrit 2008

Met weinig ambitie verscheen ik vandaag aan de start van de Eandis Tijdrit, realistisch gezien heb ik geen kans tegen de meeste fietsers, daarvoor train ik veel te weinig met de fiets. Maar dat betekent niet dat ik me niet inzet, afzien kan ik als de besten!
Even na 14h30 was het mijn beurt om 17km tegen de klok te rijden. De eerste ronde (van de 2) ging redelijk soepel, maar na 3/4de wedstrijd was het vet van de soep. Met trekken, sleuren en een grimas a la Ullrich op zijn slechtste momenten sleurde ik mezelf naar een 82ste plaats op 107 aankomsten (34,11km/h).
Ik reed daarmee net geen 10km/h trager dan de winnaar Demeyer Pieter(44,03km/h). Bij de dames ging de ons allen welbekende Veerle D'haeze (37,27km/h) met de overwinning, tja hoe zeg je dat, lopen.

Mindsets gedurende de lange ren.

Once Viren was driving trough Lapland in northern Finland. Passing a pleasant-looking lake, he decided to run around it. He stopped the car and did the run. The next day he came back and measured it with his car, and it turned out to be 50km around the lake. Viren had run that far, simply because he had made up his mind he was going to do so. That is the attitude that fueled his training. - M.Sandrock - Running with the legends

Lange tijd heb ik verstoppertje gespeeld voor de lange ren. "Nergens nodig voor, waarschijnlijk zelfs slecht voor een 10 kilometer loper die ik aspireer te zijn." enz.
Maar net zoals de marathon -of beter gezegd de training voor een marathon- een open venster van mogelijkheden op andere afstanden schept, kan de lange ren net de prikkel zijn die je zocht voor een doorbraak.
Mijn langste loop duurt 2 uur. Als er geen wedstrijden zijn probeer er een gewoonte van te maken om dat wekelijks te doen. Het juiste "recept" dat -ik geef toe, van loper tot loper erg kan verschillen- voor mij werkt is :

• 1 uur los lopen, geen footpod, hartslagmeter of eender welke tool die me kan afleiden of beïnvloeden, ik probeer gewoon ontspannen te lopen en te genieten .
• Vanaf het keerpunt begint het interessante gedeelte:

1. 5 minuten hard tempolopen, de mindset die ik dan simuleer is de start van een wedstrijd, ik word dan langs alle kanten gepasseerd door snelle starters, iets waar ik me niet aan mag laten vangen aangezien je een te snelle start met rente terug betaald gedurende kilometer 3 tot 5. Na die 5 minuten gecontroleerd hard lopen, loop ik 3 minuten gewoon los.
2. 3 minuten 10k snelheid. Inbeelden dat je 2 of 3 kilometers in een wedstrijd zit, de snelle starters beginnen nu te lossen, de posities in de wedstrijd liggen nu al grotendeels vast. Na die 3 minuten terug 3 minuten los lopen.
3. 1 min 800 m snelheid. Kick snelheid, als je gelijkwaardige tegenstanders wil kloppen moet je naar het eind van de wedstrijd in staat zijn het tempo drastisch te kunnen opschroeven. 1min herstel.
4. 30sec sprint. Je moet voorbereid zijn om iemand te kloppen aan de streep. 30sec rust.
5. 15sec sprint. All out. Je bent er, gefeliciteerd ! 5 min loslopen.

• Dit doe ik 2 maal, daarna loop ik de resterende tijd rustig uit.

Als ik gewoon 2 uur ga lopen, dan gaat het vaak fout. Maar met de wedstrijdsimulator, wel ... is de lange duurloop de training geworden waar ik het meest naar uitkijk en van verwacht.
Uiteindelijk komt goed trainen neer op dit :"Waar liggen de kansen om te verbeteren ? En wat heb je ervoor over?"

Dwars door Mariakerke 08/08/08

Op de dag dat de Olympiade begint moet je al ongeveer een been missen om geen sport te doen. Ik mis dan wel geen been maar een gemene ontsteking aan mijn knie vergalt nog steeds erg veel van mijn sportgenot. Nu, daar heb ik al genoeg over gezeurd !
Om 19h30 stond ik tussen mijn vele loop-collega's annex vrienden voor de 10k. Deze week had ik 3 plannen opgesteld over hoe ik deze wedstrijd ging lopen

• Het eerste (het laffe): Gewoon meelopen en de 10 puntjes meenemen.
• Het tweede (macho) : Er een tempoloop van maken en rond de 8ste kilometer de kraan open te draaien. Maar eigenlijk heb ik er nooit in geloofd dat ik daartoe in staat was.
• Plan 3 (gemeen): Een tactische wedstrijd lopen , mooi in het zog van de concurrentie lopen en dan met een moordende laatste 400m de extra punten pakken !

Daar is dus nix van terecht gekomen. Na 500meter zat ik al in het scenario die uitermate geschikt is voor iemand die best niet teveel nadenkt over hoe je een wedstrijd loopt :

• Aansluiten bij Geert Deruddere, lopen tot je hersenen gelei zijn en hopen dat je het volhoud tot het eind!

Na een kilometer had ik het gevoel dat ik het beste zat in de groep, maar dat klopte niet helemaal want een 3 tal lopers kwamen gemakkelijk terug, toen nam Geert het commando over en een aantal kilometers later waren we terug met 3.
Op anderhalve kilometer van de meet gooide ik de knuppel -pardon knuppeltje- in het hoenderhok met een versnelling, mijn medelopers waren niet onder de indruk. Geert nam snel over en de eerste die er dan af moest was -rara- ik, totaal gekraakt strompelde ik over de meet in 34'39. Vorig jaar liep ik op een korter parkoers 36'06.
Het was fijn om er terug bij te zijn!