Jezelf ontmoeten

Een van de prachtigste dingen die ik in het lopen vind, is dat je eigen beperkingen leert kennen. Er zijn mensen die stoefen dat ze dit zullen doen en dat zullen doen zonder eigenlijk te beseffen hoe moeilijk en hard het is om iets te doen met je lichaam.
Ik geef toe, het klinkt nogal warrig. Een voorbeeldje ter verduidelijking: Vorig jaar stond er een kerel -ik denk van een jaar of twintig- te kijken naar "Rond de Nieuwe Koerswijk" en in discussie met zijn vader deed hij de nogal ondoordachte uitspraak : volgend jaar loop ik hier top 3.
Nu ik heb het nog eens gecontroleerd en op het eerste zicht zie ik geen out of the blue nieuwkomers op die uitslag, enkel de vaste waarden.

Na een jaar trainen heb ik al mogen ervaren dat het soms beter is om je mond te houden en het eerst te bewijzen voor je iets beweert. Want het is wel mogelijk om je grenzen te verleggen maar het is onmogelijk ze te breken.

Ik kan natuurlijk beweren dat ik bv. in Ploegsteert onder de 1h20 zou willen lopen, maar zo'n bewering is alles bij elkaar beschouwd enkel wind.

Allerheiligen training

Deze morgen heb ik nogmaals een test gedaan. Omdat het Allerheiligen is en ik geloof dat je voorbij de poorten van de Hel moet om de Hemel te begrijpen heb ik deze workout gelopen : Na een opwarming met enkele lichte versnellingen:

• 400 meter in mijn 5K tempo (+-1'20)
• 1200 meter in mijn 10K tempo (+- 3'36 de km)
• 3600meter in mijn utopisch halve marathon tempo (+- 3'50 de km)
• 5min jogging en stap 1 tot en met 3 opnieuw.
• Dan cooldown, stretching , koude douche en massage.

Merk op dat er geen rust zit tussen de intervallen, je loopt dus 5200meter aan een stuk. Niet te onderschatten, zo een superset. Na het eerste rondje, dat je al goed doorgelopen hebt , moet je er nog meer dan 10 lopen, weliswaar een stuk trager, maar hoe dan ook blijft het geconcentreerd lopen om niet teveel van het tempo af te wijken ...