Bloem ! Hersenspinsels

Er zijn vele analogieën die onze levensloop vergelijken met beelden uit de natuur. Een klassieker is de vergelijking met de seizoenen, maar die gaat volgens mij niet helemaal op, een meer geslaagde analogie vind ik onderstaande Joodse uit de psalmen:

De mens , als gras zijn zijn dagen, als een bloem op het veld zo zal hij verdorren.

Als mensen als bloemen zijn dan zou ik voor de meeste lopers (en mezelf) de narcis kiezen als bloem die ons het naaste is. Er is een heel ijdel kantje aan ons. Dat hoeft niet negatief te zijn, je lichaam is iets die altijd bij je is, je kunt je er maar beter goed bij voelen. Waarom denk je dat virtuele werelden zoals second life en consorten zoveel succes hebben ondanks het feit dat de technologie nog in kinderschoenen staat en alles verschrikkelijk traag gaat ?
Op het werk, bij onze niet zo sportieve vrienden die 's avonds voor hun TV set vol geestdodende programma's hangen, voor wie het gras afrijden of de trappen oplopen reeds een fysieke uitdaging betekend, zijn wij rare vogels, soms kun je de aversie tegen onze passie voelen. Dit dragen we met enige trots, ons lichaam is onze creatie, we hebben het gekneed, we hebben het afgebeuld, het draagt onze handtekening.
Ergens zijn we zelfs blij dat onze meer passieve medemens ons raar bekijkt en 's avonds enkel energie heeft om in de zetel te zitten, de knoppen van zijn afstandsbediening in te drukken, zo hebben we meer plaats op de weg !

In de film : Matrix Reloaded zit er een scene waar het hoofdpersonage Neo, met een onbekende bondgenoot een gevecht aangaat, na het gevecht vraagt Neo, waarom vroeg je me gewoon niet wie ik was? De bondgenoot antwoordt: Je kunt elkaar niet echt kennen als je niet met elkaar gevochten hebt.
Geldt dit niet evenzeer voor ons? Wanneer we verschroeiende intervalsessies lopen of tijdens de laatste kilometers van een wedstrijd wanneer heel ons lichaam schreeuwt dat we moeten vertragen terwijl we onszelf verplichten sneller te lopen, is dat dan ook geen gevecht? Ik ben er van overtuigd dat iedereen de vraag van het lichaam (afremmen of doorzetten) anders beantwoordt. Een antwoord die ons kan vervullen met trots (ik heb niet toegegeven !) of met zelfverwijten (ik kon vast nog harder ...volgende keer zal ik ...)

Terug naar de bloem analogie: Ik vind haar zo passend omdat de meeste bloemen kort bloeien en o zo kwetsbaar zijn; een hevige storm, een verkeerd geplaatste voet en de stengel knakt, ook wij kunnen slechts kort genieten van onze volledige kracht, iets waar de meeste mensen pas beginnen op te letten wanneer de kracht begint te verdwijnen, en kwetsbaar tja, ooit een ongeval meegemaakt? Ooit ernstig ziek geweest?

Denk nu niet dat ik vind dat ik lopers betere mensen zijn dan andere, je kunt een hele goeie loper zijn en een oppervlakkige verwaande kwast, lichaamsverzorging onder de vorm van fysieke inspanning is een onderdeel van het menszijn, het kan een stap in de goede richting zijn maar evengoed een spurt richting vervreemding en eenzaamheid.

Verantwoording

Geschreven na een lange werkdag plus harde ren; Enne hee, ik verplicht jullie niet dit te lezen ! Goede blogs vind je ondermeer hier.